Einmal Masserberg, immer Masserberg
De meivakantie van 2012 hebben we doorgebracht in
Masserberg, een Luftkurort midden in het Thüringer Wald. Ik viel voor de
authentieke witte vakantiewoning die daar door een particulier te huur werd
aangeboden. Het bleek een schot in de roos. De woning overtrof alle
verwachtingen en Masserberg bleek sinds 1949 te beschikken over een
gerenommeerde oogkliniek. Altijd handig als één van de medereizigers zwakke
netvliezen heeft en er altijd een kans bestaat op netvliesloslating. Het ene
oog is dan wel geopereerd en voorzien van een bandje dat het netvlies op z’n
plaats houdt, het andere oog vertoont ook zwakke plekken. Het werd een heerlijk
ontspannen vakantie. De lucht in Masserberg, gelegen op ongeveer 780 meter
hoogte en omringd door bossen zou goed zijn voor de ogen. De richtingaanwijzers
her en der in het dorp die verwezen naar de Augenklinik en Augenartz waren zeer
geruststellend. Heel intrigerend vond ik de leegstaande vervallen gebouwen van
de oude oogkliniek, restanten uit de DDR tijd. Op een avond besloten we de
huidige oogkliniek eens op te zoeken. Het “moderne” gebouw vormde een groot
contrast met de oude vervallen gebouwen. Maar er bleek een overeenkomst te
zijn. Dit gebouw stond tot onze verbazing ook leeg. Het sprak enorm tot mijn
verbeelding. Het bordje voor de parkeerplaats van de Chefartz stond nog keurig
te pronken voor de ingang. In het beddenhuis waren in de kleine
patiëntenkamertjes de bedden en zitjes nog te zien. In de hal stond een
brancard te wachten. In een hoek lag een stapel matrassen en kussens
opgestapeld. In de grote verlaten hal zag ik een richtingaanwijzer met het
woord Augenartz. Toen ontdekte ik het bordje bij de ingang. In de grote lege
kliniek bleek een oogarts, Yvonne Scheler, haar praktijk nog uit te oefenen. Ik
vond het een griezelig idee als vrouw alleen in een groot verlaten pand te
moeten werken. Ze zouden er een spannende Krimi kunnen opnemen. Ik ben door
navraag er achter gekomen dat de kliniek kort voor onze komst was verhuisd naar
de moderne REHA kliniek midden in Masserberg. De oogarts is eenzaam
achtergebleven.
Een spannende Krimi is nog niet gemaakt in Masserberg, wel
een televisiefilm getiteld “Masserberg” uitgezonden door de ARD. De film, voor
een groot deel opgenomen in Masserberg, is gemaakt naar aanleiding van het boek
Masserberg van Else Buscheuer. De schrijfster is, toen ze 19 jaar was,
opgenomen in de Augenheilstätte. Haar verblijf zou twee jaar duren. Haar eigen
ervaringen heeft Else verwerkt in dit boek dat een goed beeld geeft van de DDR
en de invloed van de Stasi. Als de hoofdpersoon Mel voor het eerst de
oogkliniek betreedt komt haar een oude vrouw tegemoet met de weinig opwekkende woorden:
”Einmal Masserberg, immer Masserberg”. ( één keer Masserberg, altijd Masserberg
).
De uitspraak: ”Einmal Masserberg, immer Masserberg” is me de
laatste tijd vaak door het hoofd gegaan. Een paar weken geleden is mijn broer
voor de tweede keer in het UMCG geopereerd aan een netvliesloslating. Nu was
zijn andere oog aan de beurt. Omdat een bandje plaatsen niet mogelijk was
hebben ze een inwendige oogoperatie gedaan ( vitrectomie ). Een paar dagen
hierna kreeg ik last van lichtflitsen in mijn rechteroog. Ik dacht eerst dat
het verbeelding was. Dat zou toch al te gek zijn, dat ik nu ook bijna
tegelijkertijd last zou hebben van mijn oog. Maar het bleek maar al te waar te
zijn. Zwakke plekken in beide netvliezen! “Je wilt zeker niet voor mij
onderdoen”, reageerde mijn broer.
En zo zat ik op een maandagochtend te wachten in de
Tjongerschans op wat komen zou. Ik was niet de enige. Een verpleegkundige, getooid
met operatiemuts moest vier personen langs met oogdruppels. Vijf druppels per
oog verdeeld over een half uur. Ze had er druk mee vooral omdat ze na elke
patiënt uitgebreid haar gehandschoende handen moest wassen met een
desinfectiemiddel. Uit een luidspreker
klonk zacht muziek, radio Veronica. Ik verwachtte bijna elk ogenblik
een stem uit de luidspreker, net als in de kliniek in Masserberg, met de
mededeling wie bij de oogarts werd verwacht. Ik werd gelukkig persoonlijk door
de oogarts opgehaald die even later vele laserstralen op mijn netvlies heeft
losgelaten. Het viel me op dat mijn broer, een expert wat betreft laseren, de lichtflitsen als groen had ervaren, ik zag
ze meer geel/oranje. Toen de maandag erop mijn linkeroog gelaserd werd, zag ik
de lichtflitsen opeens wel meer groen dan geel. Heel apart was ook dat ik dacht
dat er wel een kwartier lang gelaserd was terwijl dit toch bijna een half uur
bleek te zijn. Doordat ik zo geconcentreerd mijn hoofd stil heb gehouden en
heel gericht naar een lampje heb gekeken duurde het in mijn beleving korter dan
het in werkelijkheid was. Het laseren heb ik gelukkig achter de rug. Van de
oogartsen zullen mijn broer en ik wel niet meer afkomen. “Einmal Masserberg,
immer Masserberg”.
Anja Balt
 |
| Eén van de vijf gebouwen van de oogkliniek in Masserberg. |
 |
| Het sinds 2005 leegstaande Kurhaus is in 1906 gebouwd en ook in gebruik geweest als oogkliniek. Het is ook de oogkliniek in de film Masserberg. ( 2010 ) |
 |
| In 2012 staan de oude vervallen gebouwen er troosteloos bij. |
 |
| De mooie vakantiewoning in Masserberg. |
 |
| Dit is de nieuwste laser waarmee zwakke plekken in het netvlies worden gelaserd. Ook de Tjongerschans gebruikt deze laser. |
