V&D Leeuwarden en Groningen: De grote finale

V&D Groningen en Leeuwarden: De grote finale.

 

Tijdens het paasweekend is een bezoekje aan een pretpark erg geliefd. Een goed alternatief is dit jaar een bezoekje aan een V&D vestiging. Donderdag gingen de deuren van o.a. V&D Groningen en Leeuwarden weer even open. Donderdagmiddag heb ik, ondanks alarmerende berichten in de pers over wildwesttaferelen bij diverse V&D ’s,  een kijkje genomen in Groningen. Tot mijn grote opluchting geen drommen mensen voor de ingang. Ook niet dringen om binnen te komen. Aan de rechterkant ligt het lege La Place restaurant er vreemd verlaten bij. Vooral vrouwen staan zich te verdringen rond de vitrinetafels met horloges en sieraden. Op een lange tafel ligt een grote slordige stapel schoenen waarin een horde mensen enthousiast aan het graaien is. In de drukte lukt het niet om te passen, maar met 20 procent korting waag je het er toch op! Het merendeel van de tassen is verdwenen, alleen de sjaaltjes zijn er nog in overvloed. Ook ligt en hangt her en der dameskleding. Toch weten de mensen blijkbaar iets van hun gading te vinden want er staat een wel zeer lange rij voor de kassa, slordig geteld minstens 50 wachtenden. Ze vormen een lang kleurig lint door de winkel. Sneu als je de kleine briefjes, her en der opgeplakt, niet hebt gelezen. Dan ben je na 2 à 3 uur eindelijk aan de beurt en dan ontdek je dat je alleen maar kunt pinnen. En jij hebt alleen contant geld op zak. Jengelende kinderen moeten niet zeuren. In een pretpark hadden ze ook een paar uur in de rij moeten staan voor een attractie. Dan is de pret na een paar minuten weer voorbij, nu heb je iets bemachtigd waar je hopelijk langer plezier aan kunt beleven.

De eerste etage is een belevenis op zich. Waar ooit dameskleding van allerlei merken hing, staan nu de uitgeklede paspoppen, lege rekken, toonbanken en tafels. Alles is te koop, ook al kan ik geen prijsjes ontdekken. We gaan verder omhoog. De herenafdeling is een slap aftreksel van wat ze ooit was. Nog hoger biedt het La Place restaurant een trieste aanblik. Afgezet met linten, de tafeltjes en stoelen, alles staat er nog. De toonbanken, waar je je eten afhaalde, zijn met blauw plastic afgedekt. De afdeling huishoudelijke artikelen op de hoogste etage oogt ook al niet meer netjes. Hoe hoger we komen, des te kleiner worden de rijen voor de kassa’s, hoewel overal nog lange wachttijden zijn. Ik hoop dat ik niet iets leuks zie voor een aantrekkelijk prijsje, ik heb namelijk geen zin lang in de rij te staan. Echt goedkoop is het niet, de 70 % van voor de sluiting is drastisch verlaagd naar 20 %. Maar dat hebben de klanten in de lange rijen blijkbaar niet in de gaten. Ik ontdek lakens die ik de laatste dag voor de sluiting voor 5 euro heb gekocht in het filiaal in Leeuwarden en die nu in de aanbieding liggen voor 17,95 met 20 % korting. Tel uit je winst!

Op de roltrap op weg naar beneden zie ik op een muur staan: ”V&D blijft je inspireren.” Klopt, ik heb inspiratie voor een nieuwe column. Ik zak nog af tot in de kelder. Boeken met 20 % korting, veel kantoorartikelen, en ja hoor, hebbes: 70 % korting op de kerstartikelen. Ik zie iemand blij een kunstkerstboom uitkiezen. Leuk voor Pasen om paaseieren in te hangen. Even later sta ik opgelucht op de Grote Markt met nog steeds een lege tas maar met een volle portemonnee.

Na te zijn bekomen van de drukte in Groningen was het zaterdagochtend tijd om V&D Leeuwarden met een bezoek te vereren. Het tijdstip bleek goed gekozen. Vergeleken met de drukte in Groningen was het hier aangenaam rustig. Je zou het gezellig druk kunnen noemen. Nog wel kopend publiek maar geen abnormaal lange rijen meer voor de kassa’s. De winkel is dan ondertussen ook voor meer dan de helft leeg. Op elke etage zijn gaten gevallen. Het lijkt niet meer de V&D zoals ik haar ken. Het lijkt nu meer een slordige opkoopwinkel. Wel kunnen we nu heel goed foto’s nemen. Het leukst zijn de etalagepoppen die hier verspreid over de etages te vinden zijn. Veel poppen zonder hoofd, alleen armen en benen, torso’s, witte, zwarte, blauwe, rode en gele poppen, mannen, vrouwen en kinderen. Ze zijn inderdaad te koop. 70 euro voor een grote pop, 40 euro voor een kleine. Bijna kwam ik in de verleiding een kleine blauwe pop te kopen, maar een gat in de achterkant van het been heeft me ervan weerhouden. Op de muren bij de roltrappen kom ik de volgende teksten tegen: “We blijven je verrassen”, “Zoveel om van te genieten”, “Voel je thuis.” Thuis voel ik mij er niet meer. De paskamers en toiletten zijn afgesloten, niet passen en niet plassen. Nog een laatste keer genieten van het uitzicht vanuit de herenpaskamer kan helaas niet meer. Ook hier heb ik niks van mijn gading kunnen vinden. Met lege handen maar met veel foto’s verlaat ik het pand.

 

Anja Balt

 

Onderstaande foto’s zijn zaterdagochtend 26 maart genomen bij V&D Leeuwarden.

Varkens: hoe mijn liefde voor deze dieren is ontstaan.

Een karbies vol herinneringen

 

Hoofdstuk 8 

 

Varkens: hoe mijn liefde voor deze dieren is ontstaan.

 

Als we bij oma logeerden gingen we een enkele keer met de bus naar de Basse waar een zuster van oma  samen met één van haar zonen een boerderij had. Mijn eerste bezoek als kleine peuter aan tante Griet was niet zo’n succes. Ik dribbelde aan de hand van mijn moeder de boerderij binnen, haalde mijn kleine neusje op en zei met een vies gezichtje: ”Het stinkt hier.” Om er nog een schepje bovenop te doen zei ik toen oom Wicher, de zoon van tante Griet, mij zijn grote ruwe hand toestak: “Jij heb vieze handen”, en demonstratief verborg ik mijn handjes op de rug. Dit schoot bij tante Griet en haar zoon in het verkeerde keelgat. Dat stadse meisje in haar zondagse jurkje met witte kniekousjes, zwarte lakschoentjes en een grote strik in het krullende haar viel niet in de smaak. En mijn ouders werden voor dit gedrag aangezien. Die voedden hun dochtertje op tot een eigenwijze stadse juffer.  

 

Toch gingen we een jaar later weer met de bus naar de boerderij van tante Griet. Ik was van tevoren goed gewaarschuwd. Ik mocht vooral niet zeggen dat het stonk en ik moest iedereen vriendelijk een hand geven. Alles verliep op rolletjes, ik gedroeg me bijzonder lief en gehoorzaam. Zo lief dat oom Wicher besloot mij de boerderij te laten zien. Hij deed een hokdeur open en ik stapte nieuwsgierig naar binnen. Ik kon net over het houten schot heen kijken en wat ik toen zag: een groot roze varken met een heleboel kleine biggetjes. Ik was verrukt. Zulke aardige dieren had ik nog nooit gezien. Ze maakten tevreden knorrende geluidjes en hadden grappige krulstaartjes. Er waren nog meer hokken met grote varkens en biggetjes. Ik was er niet bij weg te slaan. Ik wilde steeds weer bij de varkens kijken. Vergeten waren de nuffige opmerkingen van dat stadse juffertje. Dit was een heel ander kind. Een klein meisje dat zo gek was op varkens moest wel aardig zijn.

In prentenboeken zocht ik altijd naar afbeeldingen van varkens. Bij oma knipte ik uit het tijdschrift De Boerderij de foto’s van varkens uit. Helaas zag en zie je weinig tot geen varkens buiten rond scharrelen. Ik moest het hebben van onze vakanties op de Veluwe of in Rijssen. We waren een keer een dag op bezoek bij tante Tine en oom Gerrit is Soest. Tijdens een wandeling ging ik helemaal uit mijn dak. Aan de overkant zag ik bij een boerderij een paar varkens in het land. “Wat een schatjes”, riep ik blij. Tante Tine dacht dat ik de twee kleine meisjes bedoelde die toevallig aan de overkant met hun moeder aan het wandelen waren. Ze zei dan ook direct: “Oh ja, wat schattig met die strikken in het haar.”

 

Mijn liefde voor varkens is ook bij mij thuis te zien. Ik heb verschillende gebruiksvoorwerpen in de vorm van een varken of met de afbeelding van een varken. In Duitsland is het varken het symbool voor geluk. Als je mazzel hebt zeggen ze: “Schwein gehabt.” Tijdens de jaarwisseling duiken overal beeldjes van varkens, marsepeinen varkens en afbeeldingen van varkens op.  Deze varkens hebben vaak een gelukspenning of een klavertje vier in de bek. Vaak wordt het varken samen met een schoorsteenvegertje afgebeeld. Als iemand varkens had, had hij genoeg te eten. Het varken als symbool van geluk, welstand en rijkdom.

 

Anja Balt

Deze ansichtkaart moest ik natuurlijk hebben. Gekocht tijdens een vakantie in Nunspeet.

Varkens in Ecomusée d'Alsace.

Oud varkensras in Tierpark Nordhorn.

Openluchtmuseum Hessenpark

Freilandmuseum Bad Windsheim.

Dit boek kon ik niet laten liggen.

Ook in de tuin heb ik een varken met biggetje.

Luchtballon in de vorm van een varken tijdens de ballonfeesten Joure.

Kinderdraaimolen op de kermis in Harlingen.

Geluksroute Leeuwarden zaterdag 12 maart en zondag 13 maart

Verslag van de geluksroute op 12 en 13 maart in Leeuwarden.

 

Vanmiddag ga ik een deel van de geluksroute lopen. Op weg naar het centrum wandel ik door het Vosseparkje. Mijn persoonlijke geluksroute begint hier. De bloeiende krokussen komen mooi uit in de stralende zon. In een oude boom hoor ik het timmerende geluid van een specht. Een prachtige middag om het geluk te plukken. Ik begin met een kijkje te nemen in de hal van het Fries Museum. Het is daar akelig rustig. Geen geluksbrenger te bekennen. Even later ontdek ik dat de geluksbrengers vanwege het mooie weer naar het plein zijn getrokken. Daar zitten op kleedjes in de zon mensen elkaar in de ogen te kijken en schrijven ze op wat geluk voor hun betekent. Op de muur van een leeg pand hangt een grote strook papier waarop kinderen bezig zijn te beschrijven wat hun mooiste moment van verbinding is. In het winkelcentrum Zaailand zit in de portiek van kledingzaak Didi een vrolijk geklede vrouw: Brigit Janssen. Ze heeft een doosje waaruit je een papiertje kunt trekken met daarop de titel van een gedichtje van Annie M.G. Schmidt. Ik trek “De dappere ridder” en speciaal voor mij draagt Brigit dit gedicht voor. Ik geniet ervan. Het gebeurt niet elke dag dat iemand voor mij een leuk gedicht voordraagt en dan ook nog op een hele leuke manier. Als klap op de vuurpijl hebben we ook nog een leuk gesprek. Na deze waardevolle ontmoeting spoed ik mij naar het Nauw waar bij “Andere koffie” smoothies geproefd kunnen worden. Even verderop in de Sint Jacobsstraat bevindt zich in een fraai oud pand SanneS ambachtelijk edelsmeden. Hier zijn twee cursisten bezig sieraden te maken. Speciaal voor vandaag heeft Sanne hangers met pareltjes van geluk gemaakt. Ik mag ook een geluksspreuk uit een pot trekken. Ik trek: “De kip met de gouden eieren slachten”. Het pand ziet er overigens van binnen ook verrassend mooi en gezellig uit. Het aardige van de geluksroute is dat je ergens naar binnen stapt waar je normaal aan voorbij loopt. Zo stap ik even later op de Eewal binnen bij Pand 66 waar mooie schilderijen aan de wand hangen. Ik word verwelkomd door Laziena van Eck die me aanbiedt een kaart te trekken. Een kaartje voor een glimlach of een goed gesprek. Op mijn kaart staat: ”Als je nee durft te zeggen dan is  ja pas een eerlijk ja”. We hebben hierop een gesprek over dat nee zeggen best wel moeilijk is. Laziena is verrast over de goede open gesprekken die ze aan de hand van de kaarten vandaag voert met onbekende mensen. Na de Eewal wandel ik naar de Vijzelstraat om een kijkje te nemen bij het atelier van Baukje Scheppink. Baukje geeft cursussen kalligrafie. Ook ik mag even oefenen met een kalligrafeerpen. Vandaag kunnen bezoekers met inkt in mooie letters  een brief of geluksspreuk schrijven. Het loopt ondertussen al tegen vijf uur en ik besluit zondagmiddag mijn route te vervolgen.

 

Zondagmiddag schijnt het zonnetje weer uitbundig, heerlijk weer voor een wandeling. Mijn eerste doel is Nieuwe Steeg 10. Bij de ingang liggen overheerlijke fruitspiesen. In het kleine atelier doet de sfeer me enigszins denken aan de jaren 70. Bij live gitaarmuziek door Tristan Visser proberen een paar meisjes het macramé knopen onder de knie te krijgen. Op het Herenwaltje 10 bevindt zich het gitaarhuis. Aan de wanden hangen gitaren en schilderijen gemaakt door cursisten. Aan een tafel zitten twee kinderen geconcentreerd te schilderen. In een rustige hoek kun je kennis maken met Zen Shiatsu massage. Een eindje verderop op het Herenwaltje organiseert het kookatelier De kleyne Sint Jacob een poëtische proeverij. Onder het genot van een hapje en een drankje kun je luisteren naar gedichten. Ik besluit ook nog een kijkje te nemen bij activiteiten net buiten het centrum. In de Trompstraat is in een voormalig kerkgebouw theater Tromp gevestigd. Hier brengt  Jan Bons-Triple A muzikaal geluk. Ik wandel door naar het Molenpad waar ik  bij TikaFood catering  verwelkomd wordt door Caroline Sandberg. Ze heeft twee grote pannen met pompoensoep en mosterdsoep gekookt. Onder het genot van een kom soep wordt er gezellig gepraat. Als dank voor de soep kun je op een papiertje schrijven wat voor jou geluk is. Ik heb geen tijd meer om nog naar de Emmakade te gaan, ik luister wel naar het verhaal van een mevrouw die daar een collage heeft gemaakt over geluk. Ik mag haar collage fotograferen. En daarmee eindigt voor mij de geluksroute. Ik heb een keus moeten maken, alle gelukspunten bij langs gaan lukt helaas niet.

 

Anja Balt

Brigit Janssen draagt in het winkelcentrum Zaailand gedichten voor van Annie M.G.Schmidt.

Op het Wilhelminaplein schrijven kinderen hun mooiste moment van verbinding op een groot vel papier.

Gelukszoekers en geluksplukkers  voor het Fries Museum.

Smoothies proeven bij Andere Koffie in het Naauw.

Sieraden maken bij SanneS ambachtelijk edelsmeden in de Sint Jacobsstraat.

Bij pand 66 aan de Eewal een kaartje trekken voor een glimlach of een goed gesprek.

Het kalligrafie atelier van Baukje Scheppink in de Vijzelstraat.

Live muziek tijdens de macramé workshop in de Nieuwe Steeg 10. 

Jonge schilderes bij Het Gitaarhuis op het Herenwaltje.

Het kookatelier De Kleyne Sint Jacob op het Herenwaltje waar je kon genieten van een poëtische proeverij.

Jan Bons-Triple A treedt op in theater Tromp.

Caroline Sandberg van TikaFood aan het Molenpad heeft soep gekookt voor de geluksplukkers.

Collage gemaakt door een gepluksplukker bij bedrijvencenter Emmastate aan de Emmakade.

Geluksroute Leeuwarden

Geluksroute Leeuwarden, 12/13 maart

 

Als ik ’s morgens het rolgordijn van mijn slaapkamerraam omhoog  trek zie ik een musje het nestkastje, dat aan de berk in de tuin van de buurman hangt, binnen hippen. In de woonkamer is de amaryllis net uitgekomen en straalt me met haar rode bloemen tegemoet. In de clivia, die ik zelf gestekt hebt, prijkt een mooie oranje bloem. Wat later op de ochtend ben ik even in de tuin en komen de buurkatten Gijs en Doetje even knuffelen. Zomaar een paar geluksmomenten. Als je je hart ervoor openstelt zit de dag vol geluksmomenten. Iemand die je vriendelijk groet, een praatje bij de supermarkt, de krokussen en sneeuwklokjes die je nu overal ziet, de zon die doorbreekt, een prachtige wolkenlucht, het kletteren van de regen tegen de ramen en jij zit lekker binnen met een kopje thee of koffie, de regenboog, de geur van een taart of koek die je zelf gebakken hebt, een grappige opmerking van een kind.

 

In het huis-aan-huisblad lees ik een artikel over de geluksroute. Wat een geweldig leuk initiatief. In verscheidene steden wordt op verschillende data een geluksroute georganiseerd. In Leeuwarden kan de route zaterdag 12 en zondag 13 maart gelopen worden. Het idee achter dit evenement is dat geluk voor iedereen bereikbaar moet zijn. Je deelt je geluk. Iedereen kan zich aanmelden als geluksbrenger. Je bedenkt waarmee je anderen gelukkig kunt maken en voert je idee uit tijdens de geluksroutedagen. Als geluksplukker loop je de route en pluk je je geluk bij die activiteiten die bij jou passen.  Je kunt je bijvoorbeeld kort laten masseren, een meditatieoefening doen, een gelukshanger maken en deze samen met een wens in een geluksboom hangen, spontaan meezingen en stemoefeningen doen, luisteren naar muziek, schilderen op muziek, meedoen met improvisatietoneel, meegaan met de zaterdagavondwandeling, een geluksspreuk kalligraferen, zomaar iemand in de ogen kijken, knuffelen met een onbekende, meegaan met de geluksgids die je vertelt over mooie plekjes in de stad., kaas proeven, spelen met woorden, luisteren naar mensen die vertellen waar ze gelukkig van worden, je een gedicht van Annie M.G.Schmidt laten voordragen, een lieve woordendoosje of een geluksdoosje maken.

 

Op de website: www.geluksroute.nu vind je alle informatie. Elke geluksbrenger heeft een eigen pagina waarop verteld wordt wat hij/zij gaat doen, waar en wanneer. Dan kun je van tevoren uitkiezen waar je je geluk wilt plukken. Soms moet je je in verband met beperkte plaatsen van te voren opgeven. Ook kunnen activiteiten een eindje uit elkaar liggen. De plaatsen kunnen in de binnenstad zijn maar ook op de Emmakade en in de Trompstraat zijn geluksbrengers actief.

Ik ga als geluksplukker de route lopen om na afloop een verslag te kunnen schrijven en de genomen foto’s te publiceren op mijn weblog.

Anja Balt