In je blootje

In je blootje

Soms bevat een mailtje een verrassende inhoud. Zo ook die mail van kandidatengezocht.nl. De veelbelovende titel: ”Hoe bloot durf je je te geven tijdens een date”, nodigt uit tot verder lezen. Er worden vrijgezelle kandidaten gevraagd voor een datingshow op televisie. Niet zomaar een datingshow, nee, het is de bedoeling dat iedereen bloot voor het voetlicht treedt. Ik hoef niet lang na te denken of ik mee zal doen, ze zoeken kandidaten tussen de 20 en 35 jaar. Ik ben te oud. De kandidaten moeten een motivatiebrief vergezeld van een recente foto insturen. Of het een blootfoto moet zijn wordt niet vermeld. Of het publiek en de quizmasters ook naakt zullen zijn? Geen idee. De reden waarom de kandidaten bloot moeten zijn wordt wel aangegeven. De eerste indruk is puur natuur. Geen vooroordelen op basis van kleding, push-up bh’s of sieraden. Zou make-up zijn toegestaan?  We wachten het programma in spanning af.

 

Als ik me echt bloot had willen geven had ik een reële kans gehad bij het project van twee kunstenaars hier in Friesland. Ze wilden 50 naakte groen geverfde mensen fotograferen in een weiland om hiermee de verbinding tussen mens en natuur te vereeuwigen. Slechts negen  kandidaten durfden het aan om naakt in de wei te poseren. Het valt natuurlijk ook niet mee om op een frisse oktoberdag naakt en deels groen geverfd je in het natte gras te begeven. En als je dat alles hebt doorstaan prijk je de volgende dag ook nog in je blote kont in diverse kranten.

 

In de televisieserie  “Ik vertrek” was ook een aflevering over een Nederlands echtpaar dat een bed and breakfast voor nudisten in Frankrijk begon. We zagen beelden van de kersverse eigenaren die in hun blootje aan het klussen waren en de maaltijd bereidden. De man reed vrolijk, piemelnaakt zittend op zijn zitmaaier, rondjes over het grote gazon. We konden meegenieten met de eerste gasten die naakt aan tafel gingen samen met de blote gastheer en gastvrouw. En dat alles in Frankrijk waar het al niet op prijs wordt gesteld als een vrouw in bikini of een man met ontbloot bovenlijf de supermarkt betreedt.

 

In Finland doen ze niet zo moeilijk over bloot. Daar wordt elk jaar een 10 km hardloopwedstrijd voor nudisten gehouden. En in Duitsland is in de buurt van Leipzig een 11 km lange wandelroute speciaal voor nudisten aangelegd. Weer eens iets anders dan een blotevoetenpad.

 

Laten we eerlijk zijn. Bijna iedereen vindt bloot raar maar kijkt toch als er bloot te zien is. Ik herinner me de ophef toen Phil Bloom in oktober 1967 bloot te zien was in het programma Hoepla. Ook mijn opa sprak er schande van maar hij had wel zitten kijken!

 

Het is wel leuk eens door te fantaseren over hoe het zou zijn als er meer bloot op straat zou zijn.

Het kan veel voordelen hebben. Stel dat scholieren en studenten alleen bloot het klaslokaal mogen betreden. Mobieltjes en briefjes waarmee gespiekt kan worden kunnen moelijker verstopt worden. Er kan niet meer opgeschept worden met merkkleding.
Bij evenementen, op luchthavens en bij de Thalys wordt veel tijd bespaard omdat er niet meer gefouilleerd hoeft te worden. Het levert een veilig gevoel op, iemand kan niet meer een wapen verbergen. Als patiënten al naakt de spreekkamer van de arts binnen gaan bespaart dat de tijd die het uit- en aankleden kost. Winkeldiefstallen zullen afnemen want je kunt niks meer in de kleding verstoppen. Als je door de regen hebt gelopen of gefietst hoef je je alleen nog maar af te drogen en hoef je je niet meer te ontdoen van een broek die aan je benen plakt. Het bespaart geld, je heb minder was en je hebt minder kleding nodig. Je hoeft je ook niet meer kopzorgen te maken over wat je aan zult trekken. Je hoeft ook niet meer jaloers te zijn op de mooie dure kleding van een ander. Of zouden we dan jaloers worden op het mooie lichaam van de ander?

Laten we het maar houden op fantaseren en de nieuwe datingshow afwachten.

Anja Balt

Poep aan je schoen

Deze column heb ik geschreven voor het wijkkrantje de Nijehasker in Heerenveen. Ik vind het verhaaltje leuk genoeg om ook op mijn weblog te plaatsen.

 

In beweging

 

Poep aan je schoen

 

Bewegen is goed voor je gezondheid. Nu ben ik niet iemand die de deur plat loopt bij de sportschool. Ik zoek het bewegen meer in de dagelijkse bezigheden. De trap nemen in plaats van de lift, lopend of op de fiets boodschappen doen in plaats van met de auto. In de tuin werken. Een eind wandelen vind ik heerlijk en erg ontspannend. Ik heb wel eens geprobeerd om in een hoog tempo te gaan lopen, een soort snelwandelen. Maar daar kreeg ik direct opmerkingen over. Waarom ik zo’n haast had, of ik de trein of bus moest halen of ik laat was voor de een of andere afspraak. Nee, ik hou het tegenwoordig op een ontspannen wandeling. Omdat mijn oude wandelschoenen na twee jaar intensief gebruik compleet versleten waren heb ik bij een loopwinkel een paar nieuwe fraaie wandelschoenen aangeschaft. Stevige schoenen met diep profiel zodat ik ook in de natuur en in het buitenland in heuvelachtig of bergachtig gebied goed uit de voeten kan.

 

Op een zonnige ochtend begin ik goedgemutst, het is nog fris, aan een wandeling. Ik neem mijn fototoestel mee want fotograferen doe ik ook graag en je weet nooit van tevoren wat je tegenkomt. De schoenen lopen heerlijk licht en verend, ik ben echt in mijn nopjes, vooral als ik ook nog een mooie weerspiegeling in de vijver ontdek. Prachtig om te fotograferen. Enthousiast loop ik door het gras om vanaf de oever een fraai plaatje te kunnen schieten. Tevreden kom ik weer thuis. Net voor ik het huis binnen stap kijk ik nog even naar mijn mooie nieuwe schoenen. Mijn ene schoen ziet er nog als nieuw uit, de andere zwarte schoen ziet er verdacht bruin uit. Er zit een enorme plak stront onder. Bah! Ik baal als een stekker. Schoenen uit bij de deur. Even later sta ik sneu bij de achterdeur met mijn stinkende schoen in de hand. Met een emmer warm water, een keukenrol, vaatdoekjes, een schroevendraaiertje, plantenstokjes en cocktailprikkers ga ik aan de slag. Ik heb ruim een half uur werk gehad om de hondenpoep uit het diepe profiel te peuteren en te wassen. De tarwebol met abdijkaas, waar ik me zo op verheugd had, smaakt niet zo goed als ik gehoopt had.

 

Als ik toevallig in een drol had getrapt die eenzaam in z’n eentje in het gras lag, zou ik het nog tot daar aan toe hebben gevonden. Maar bij nadere inspectie ontdek ik dat het gras langs de vijvers bezaaid ligt met hondenkeutels. En ik spreek nu niet van een losloopgebied! Zelfs op de stoep kom ik een enkele drol tegen.  Hoeveel kinderen, die graag in het gras lopen te dollen, komen thuis met poep aan de schoen? Vergis je niet, ik ben gek op dieren, ook honden vind ik enorm leuk. De hond kan er ook niks aan doen. Het baasje moet de moeite nemen de drollen op te ruimen. Laten we met elkaar in beweging komen om de wijk netjes te houden.

 

Anja Balt