Pietje Druk, postbode in Drukkerdam
Mag ik me even voorstellen? Ik ben Pietje Druk. Als kind las
ik de boekjes over Pietje Puk, de vrolijke postbode uit Keteldorp. Pietje Puk
beheerde het postkantoor, sorteerde de post en bezorgde twee keer per dag de
post. Omdat Keteldorp klein was, had Pietje veel vrije tijd. Hij verveelde zich
echter geen moment, hij hielp mensen waar hij kon. Zo sprong hij regelmatig bij
in de bakkerij van Fijnebol. Ik wilde ook graag postbode worden en dat is
gelukt. Van jongs af aan breng ik de post bij de mensen thuis. Maar wat is mijn
baan veranderd! Het fraaie uniform is verdwenen, de meeste postkantoren zijn
gesloten, twee keer per dag post bezorgen is uitgedund naar één keer per dag en
de maandag is ook al geschrapt. Ik heb steeds minder post rond te brengen omdat
er concurrerende bedrijven zijn en door de komst van internet en de mobiele
telefoon.
Laatst zag ik op televisie een documentaire over Jean Pierre Lalettre, een postbode op het Franse platteland. Een man naar mijn hart, een echte Pietje Puk. Jean Pierre rijdt al jaren dezelfde route in een streek waar de jongeren zijn weggetrokken. De ouderen zijn er blijven wonen. Alle voorzieningen zijn zo langzamerhand verdwenen. Jean Pierre is de steun en toeverlaat van veel bewoners. Soms is hij de enige die ze op een dag spreken. Hij brengt niet alleen de post, hij maakt een praatje, neemt een boodschap mee, houdt de mensen in de gaten. Als het nodig is waarschuwt hij een arts. Jean Pierre heeft duidelijk een sociale functie.
Deze Franse postbode is het grote voorbeeld voor de postbode
van de toekomst. Want ook in Nederland gaan stemmen op om de postbode sociale
taken te geven. Ik, Pietje Druk, ben er uit mezelf al mee begonnen. Met één
keer per dag een beetje post bezorgen heb ik daar tijd genoeg voor. Zo drink ik
een kopje thee of koffie bij eenzame mensen. Ik laat honden uit. Ik ga een
eindje wandelen met ouderen die anders
de hele dag in huis zouden zitten. Ik neem ze gewoon een eindje mee op mijn
ronde. Als bewoners met vakantie zijn vul ik niet alleen de brievenbus, ik leeg
hem ook. Ik geef de planten water, geef de katten, konijnen, vogels of vissen
eten en wat aandacht. Ik ben ook niet te beroerd om even een tuintje te
schoffelen, het gras te maaien, of een raam te lappen. Ik repareer wel eens een
kapotte deurbel of een lekkende kraan, ik plak zo nu en dan een lekke
fietsband. Ik begin nu ’s morgens vroeg aan mijn ronde en kom pas aan het eind
van de middag weer moe maar voldaan thuis. Op de terugweg pak ik mijn
anpikkelateur en ruim ik rommel op van de straat en uit plantsoentjes die ik
kwijt kan in mijn lege posttassen. Pietje Druk is een echte Pietje Puk
geworden. Als ik iemand anders een plezier kan doen, doe ik mezelf ook een
plezier.
Toch pakken zich in de toekomst donkere wolken samen, vrees
ik. Straks krijgen de mensen bericht per email dat er post voor hun klaar ligt
op een postagentschap. Het zou mooi zijn als ik dan deze post als service bij
de mensen thuis kan bezorgen omdat ik daar toch allerlei klusjes te doen heb.
 |
| Het voormalige hoofdpostkantoor aan de Tweebaksmarkt in Leeuwarden. |
 |
| Het voormalige postkantoor aan de Tweebaksmarkt in Leeuwarden. |
 |
| Brievenbus in het centrum van Wiesbaden. |
