Hans Christian Andersen

Sprookjes en vertellingen van Hans Christian Andersen

 Ik zoek graag in een kringloopwinkel naar oude kinderboeken. Zo zag ik laatst een dik wit boek tussen de dunne kaftjes staan. Daar  stond ik met in mijn handen de sprookjes van Hans Christian Andersen. Ik keek snel naar de prijs in het boek. Maar 2 euro 50. Niet duur voor een dik boek dat er nog als nieuw uitziet. Dolblij kwam ik thuis met mijn zware vracht, uitgerekend deze keer was ik lopend gegaan. Dit boek lijkt op het boek dat ik vroeger bij mijn opa las. In zijn goedgevulde boekenkast stond een dik wit boek met de sprookjes van Andersen. Het was geïllustreerd met prachtige platen. Elke woensdagmiddag gingen we op bezoek bij opa en als het geen weer was om buiten te spelen vroeg ik of ik in het sprookjesboek mocht lezen. Het boek kwam dan op de grote tafel te liggen, een trommeltje moest het kaft steunen. Ik moest eerst de handen goed wassen en dan kon ik beginnen met lezen. Alleen plaatjes kijken mocht niet, ik werd na het lezen door opa “overhoord.” Heel voorzichtig sloeg ik de bladzijden om, ik durfde het boek nauwelijks aan te raken. Nog ga ik heel voorzichtig met mijn boeken om. Ik zal ze nooit uitlenen uit angst een boek verfomfaaid terug te krijgen. Ik gruw als ik zie hoe sommigen een kaft gewoon dubbel vouwen. Mijn sprookjesboek is wel niet de oude uitgave die mijn opa had, het is een boek uit 1975 onder redactie van Alet Schouten, maar het is wel een volledige uitgave met mooie tekeningen van Lidia Postma.

Het lievelingssprookje van opa en mij was “Het is heus waar” over een kip die bij het veren poetsen een veertje verliest. Het verhaal wordt doorverteld door allerlei dieren en steeds sterker gemaakt. ’s Avonds komt het verhaal terug bij de bewuste kip: “Er is een kip die zichzelf helemaal heeft kaal geplukt.” De kip herkent haar eigen verhaal niet. Een sprookje over iets wat bij mensen vaak voorkomt: Bij het doorvertellen wordt een verhaal steeds veranderd en sterker gemaakt.

Op de middelbare school hebben we “De Japanse nachtegaal” van Andersen ingestudeerd en op een klassenavond opgevoerd. Ik speelde het arme keukenmeisje dat de nachtegaal had horen zingen en iedereen naar de plek bracht waar de nachtegaal zong. Harm Wiersma, later bekend geworden als wereldkampioen dammen, speelde de knecht. We voelden ons als tieners niet te groot voor dit sprookje.

Heel leuk vind ik het verhaal dat prinses Märtha Louise van Noorwegen heeft verteld. Als kind wilde ze weten of ze wel een echte prinses was. Groot geworden met de sprookjes van Andersen, dacht ze aan het verhaal van de prinses op de erwt. Ze heeft in de keuken een erwt gevraagd en onder haar matras gelegd .Tot haar teleurstelling heeft ze heerlijk geslapen.

Ik hoop ooit nog eens tijdens een vakantie naar Funen te gaan, naar het land waar deze mooie sprookjes zijn ontstaan.