Liefde voor vogels

Dit waargebeurde verhaaltje heb ik geschreven voor de verhalenwedstrijd van de vogelbescherming. De opdracht was een verhaal van maximaal 350 woorden over de ontmoeting met een vogel.

 

Hans de torenkraai

 

Tijdens het afstoffen van de boekenkast sta ik er opeens weer mee in mijn handen: het Verkadealbum Hans de torenkraai. Ik ga zitten en blader het vergeelde muf ruikende album door. Ik kijk naar de zorgvuldig ingeplakte plaatjes van vogels, bloemen en vlinders en ik krijg het gelukzalige gevoel dat ik ook als meisje kreeg als ik bij opa dit boek mocht bekijken. Opa hield niet alleen van vogels, hij wist er op een wonderbaarlijke manier een band mee op te bouwen. Elke middag legde hij stukjes brood op de keukentafel en stukjes kaas op het schoorsteenmanteltje. Hij zette de keukendeur wijd open en het duurde niet lang of het eerste musje hipte naar binnen en sprong op de keukentafel om van de maaltijd te genieten. De musjes hipten in de keuken rond en de merel, die iets schuwer was, vloog altijd rechtstreeks naar de schoorsteenmantel om een kaaskorstje te pakken.

Op een dag was hij er opeens: Hans de torenkraai. Op het houten rekje, waar op wasdag de wringer werd bevestigd, zat een kauwtje. Het makke dier liet zich door opa op zijn kopje krauwen. Ik had nog nooit een vogel aangeraakt. Een beetje schuchter begon ik met een vingertje de vogel, die rustig bleef zitten, op het kopje te kriebelen. Ik was op slag gek op deze vogel die door opa Hans werd gedoopt. Hans was een slimme rakker. Hij had al snel door dat opa vaak in de woonkamer te vinden was. Precies op de plek waar opa in zijn grote leunstoel zat te lezen ging Hans in de vensterbank zitten en tikte met zijn snavel op het raam. Als opa opstond om naar de keuken te  lopen vloog Hans naar de keukendeur en nam plaats op de deurkruk. Doordat de deur naar binnen draaide kwam Hans automatisch in de keuken terecht. Daar werd hij voorzien van stukjes kaas. Zo onverwacht als Hans verscheen, zo onverwacht was hij ook weer verdwenen. 

 Ik blader nog wat in het boek en denk aan opa aan wie ik mijn liefde voor vogels te danken heb.

 

Anja Balt