V&D Leeuwarden: herinneringen van een trouwe klant

Herinneringen aan V&D Leeuwarden

 

De Nieuwestad zonder V&D kan ik me niet voorstellen. Zolang ik me kan herinneren gingen we, als we in de binnenstad waren, even bij V&D naar binnen. Met de lift naar boven was een feest totdat mijn moeder, mijn broertje in de wandelwagen en ik vast kwamen te zitten in een overvolle lift. Heel vroeger had V&D zelfs personeel in dienst dat de lift bediende. Het trappenhuis heeft ook indruk gemaakt. Prachtige brede marmeren treden die, nadat de roltrappen zijn verschenen, er verloren bij liggen. Je moet nu zoeken naar het trappenhuis. Uit nostalgie ben ik nog een keer vanaf de derde verdieping via de trap naar beneden gegaan. Grappig om te zien dat de treden tussen de eerste verdieping en de begane grond het meest versleten zijn.

Het mooist was voor ons kinderen natuurlijk de grote speelgoedafdeling. Ik was gek op poppen en omdat V&D veel poppen had staan kon ik er mijn hart ophalen. Niet dat ik voor mijn verjaardag of Sinterklaas altijd precies kreeg wat ik wenste. Mijn ouders keken meer naar wat ze zelf mooi vonden dan naar wat ik echt mooi vond. Wel mocht ik tijdens een zomervakantie alleen naar V&D om het kleine popje, dat ik daar gezien had, te kopen. Ik heb de hele weg gehuppeld en gedraafd. Trots kwam ik thuis met mijn popje. Het is van goede kwaliteit want ik heb het nog steeds. De speelgoedafdeling van nu is maar een fractie van wat hij ooit was. Wat ook al lang verdwenen is zijn de mooie etalages. Vroeger, dan bedoel ik de jaren vijftig en misschien nog deels jaren zestig, had V&D een grote portiek waar je doorheen kon lopen. De etalages waren altijd mooi ingericht. Ik droomde ervan zo’n kinderetalagepop thuis te hebben. Een speelkameraadje om aan- en uit te kleden met mijn eigen kleren. In december waren de etalages op z’n mooist. Hele taferelen waren uitgebeeld met bewegende Zwarte Pieten. Elke keer als we langs V&D kwamen stonden we ons te vergapen aan al dat moois.

Wat ook veranderd is, is de entree. Vroeger had je bij de ingang aan twee kanten een trap naar de kelder. In de kelder is een lunchroom geweest en een supermarkt. Mijn moeder deed geen inkopen bij deze supermarkt. Mijn tante Jannie wel. Als ze logeerde bij opa kocht ze hier allerlei lekkers. Ik ben een keer met haar mee geweest en heb met jaloerse blikken gekeken naar alle luxe heerlijkheden die ze kocht. Wanneer de supermarkt is verdwenen weet ik niet, wel dat er daarna gereedschappen en tuinartikelen verkocht werden. Toen die afdeling ook opgedoekt was werd de kelder de plek waar allerlei afgeprijsde artikelen lagen. Daarna werd de kelder voor het publiek gesloten en verdwenen ook de twee trappen. Bij de ingang kwam een soort serre waar ook wel boeken verkocht werden.

De meubelafdeling op de 3^e etage, de kampeerafdeling, de stoffenafdeling, Dixons, allemaal zijn ze weg. V&D heeft zelfs een afdeling gehad met aquariums. Ik heb er in de jaren 70 wel visjes gekocht voor mijn aquarium. Ook een keer twee grote roze zoenvissen. Mijn moeder wond ze vreselijk lelijk, ik vond ze aandoenlijk mooi. Ze zoenden elkaar namelijk echt. Het waren geen makkelijke vissen om te houden, ik heb ze helaas niet lang gehad.

Mijn tante Cathy werkte op de afdeling kinderkleding. Als we bij V&D waren gingen we vaak stiekem naar haar kijken. Ik vond haar heel deftig gekleed in een V&D uniform: een donkerblauw mantelpakje met een witte blouse. Ze praatte ook heel deftig en deed heel vriendelijk tegen de kinderen. Vroeger werd je nog geholpen, ook bij V&D. Dankzij tante Cathy werden alle neefjes en nichtjes goed voorzien van kleding. Tante Cathy had tijdens de uitverkoop de eerste keus en kocht dan voor iedereen afgeprijsde kleding. Gelukkig had ze een goede smaak. Ik was altijd blij met de kleren die zij voor me meenam. Wat was ik blij met de lange broek met een klein rood-zwart ruitje! Heel wat anders dan die zwarte broeken met elastiek onderin de pijpen waarover je nog een rokje droeg.  Of die lange kousen die met een jarretel werden vastgehouden en waarover je een wollen onderbroek met pijpjes droeg. Eindelijk mocht je als meisje gewoon in een lange broek lopen. De jongens waren minder blij met de kleding van tante Cathy. Mijn broertje moest zuiver wollen truien en broeken dragen en verging dan de hele winter van de jeuk. Mijn vier neefjes droegen op zon- en feestdagen overhemdjes met een vlinderstrikje. Ze vinden nu dat ze toen voor aap liepen.    

Kinderkleding verkoopt V&D nog steeds. De afdeling boeken en cd’s is drastisch uitgedund. Als V&D boeken in de uitverkoop had was ik er als de kippen bij. Ik heb er veel boeken voor een koopje op de kop getikt. O.a. een kunstencyclopedie, een dierenencyclopedie, een natuurencyclopedie en een algemene encyclopedie. Ook lagen er in de kerstvakantie vaak jeugdboeken in de opruiming. Ik beheerde de schoolbibliotheek en heb er voor school menig jeugdboek goedkoop weggehaald. V&D had ook ooit een grote keus aan grammofoonplaten. Toen de plaat door de cd werd verdrongen hield V&D een spectaculaire platenuitverkoop. De platen werden per kilo verkocht. Ik heb daar toen mijn slag geslagen.

Het prijzencircus is er nog steeds maar het is een mager aftreksel van wat het circus ooit was. Tijdens de eerste jaren van het circus liep het personeel rond als clown en circusdirecteur en waren er echt veel koopjes. Ook werd elk uur een ander koopje omgeroepen waar iedereen dan op af  rende. Zelfs Berdien Stenberg heeft tijdens een circus in de winkel staan fluiten. Legendarisch zijn de leuke vrolijke plastic tassen die speciaal tijdens het prijzencircus werden gegeven.

De fraaie kerstafdeling was ook jaren een publiekstrekker. Maar langzamerhand is deze afdeling ook steeds kleiner geworden. Wat een feest toen ik een keer met mijn broer vlak voor kerst aan het eind van de middag nog even over de kerstafdeling liep toen er werd omgeroepen dat je voor 5 gulden een grote zak met kerstversierselen mocht vullen. Wij waren er als de kippen bij. Een echt grote zak werd gevuld met de mooiste kerstballen. Nog steeds worden ze elk jaar in onze boom gehangen.

Wat ik ook zo mooi vind bij V&D in Leeuwarden is het prachtige uitzicht op de Nieuwestad met de Waag vanuit het restaurant en vanuit de herenpaskamer.  

V&D, ik kom er nog steeds graag. Zonder V&D is de binnenstad niet compleet.

 

 Anja Balt



Uitzicht vanuit de herenpaskamer

Uitzicht op de Waag vanuit de herenpaskamer