Een dag met een gouden randje
Als de zon een tijdje verstek heeft laten gaan, geniet je
des te meer als hij eindelijk weer doorbreekt. Zoals die donderdag in februari:
na dagen regenachtig weer schijnt de zon opeens uitbundig. Ik besluit te gaan
wandelen op het landgoed Martenastate bij Koarnjum. Het blijkt een goede keus te zijn. Zoals ik
gehoopt had, staan hier heel veel sneeuwklokjes in het gras. Ik wandel langzaam
over de paadjes en blijf steeds weer even staan om naar de prachtige witte
klokjes te kijken. Zo nu en dan richt ik de blik naar boven, naar de kale
boomkruinen. De grillige knoestige takken steken zo mooi af tegen de blauwe
lucht. Er heerst een serene rust. De drie andere wandelaars met een hond staan
ook zo nu en dan stil om te genieten. Een uurtje later sta ik weer helemaal
gelukkig bij de auto. Ik inspecteer mijn schoenzolen. Tja, je moet wel wat over
hebben voor je geluk. Het geluksgevoel komt je niet zomaar aanwaaien. De
paadjes zijn bedekt met een dikke verse laag grond vermengd met schelpen. De
vele regen heeft er een plakkerige massa van gemaakt die nu in dikke plakken
aan de schoenzolen, die gezegend zijn met een flink profiel, kleeft. Gelukkig heb ik altijd een vegertje in de
auto liggen. De andere drie wandelaars zijn ook weer bij hun auto teruggekeerd. Ook zij doen hun best om
met een vegertje de schoenen enigszins schoon te krijgen. De golden retriever komt
blij kwispelend op me af als ik tegen hem praat. Dankzij de hond raken we aan
de praat en krijg ik de tip om in Stiens bij de kerk te gaan kijken. Daar staan allemaal
winterakonieten in bloei. Van Koarnjum naar Stiens is een kattensprong, dus ik
besluit om daar ook nog even te gaan kijken. De kerk, middenin het dorp, staat
te schitteren in de zon. Rondom de kerk kleurt het geel van de winterakonieten.
Ik was al blij maar nu voel ik me nog gelukkiger worden. Zoveel winterakonieten
heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Schitterend, van zoveel geel maakt je hart
vanzelf een sprongetje. Tussen de akonieten bloeien sneeuwklokjes en ik ontdek
zelfs een blauw sterhyacintje. Dankzij de golden retriever heb ik kunnen
genieten van de prachtige lentebodes. Met een serie fraaie foto’s kom ik
tevreden thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten