Paasmandjes, zoete herinneringen aan Pasen.

Paasmandjes, zoete herinneringen aan Pasen.

 

Pasen is altijd een hoogtepunt geweest in mijn kindertijd. De pret begon al op Goede Vrijdag als de paasvakantie begon. Goede Vrijdag was voor mijn vader ook altijd een vrije dag. Hij had er een traditie van gemaakt op vrijdagochtend met het hele gezin naar de veemarkt te gaan die toen nog werd gehouden op een terrein bij de Lange Marktstraat. Ik was gek op boerderijdieren en hij kon me geen groter plezier doen. Mijn moeder was minder enthousiast maar om de pret niet te bederven ging ze mee. Na zo’n uitstapje kon mijn vakantie al niet meer stuk. Toch is er heel onverwacht een eind gekomen aan deze leuke traditie. We staken, na ons bezoek aan de veemarkt, met z’n vieren de Lange Marktstraat over. Er lag een verse koeienvlaai midden op de weg, ik waarschuwde mijn vader nog maar hij hoorde en zag niets. Hij trapte er middenin, de stront spatte omhoog, zijn broek en zijn schoenen zaten onder de stront. Mijn moeder was woedend. Het was de laatste keer dat we naar de veemarkt zijn geweest.

De avond voor Pasen mochten mijn broertje en ik, als we naar bed gingen, niet weer terugkomen in de woonkamer. Mijn moeder was dan bezig de paasmandjes te vullen. Het was elk jaar een verrassing wat er voor ons klaar zou staan. Kosten noch moeite werden gespaard. Op het dressoir stonden meerdere mandjes gevuld met kipjes, haasjes, kuikentjes en eitjes. Een keer prijkte er een reusachtige chocoladekip op de kast, te mooi om op te eten. Wat niet meer in de mandjes paste werd op bordjes uitgestald. Het kon niet op, van opa kregen we altijd een netje met roze en witte suikereitjes.

Onvergetelijk is ook de door mijzelf bedachte jaarlijkse paasmandjesactie voor de kinderafdeling van ziekenhuis de Tjongerschans. Bij de K&K Markt in Neuenhaus ontdekte ik de traditionele rieten mandjes voor een voordelige prijs. Klaas en Kock hadden een goede klant aan mij, elk jaar sloeg ik zo’n 30 mandjes, een paar zakken haasjes, kuikentjes, eitjes en gekleurd stro in. De leerlingen uit mijn mentorklas kochten elk een speelgoedje of knuffeltje. Het was een gezellige bedoening in de klas als de paasmandjes gevuld werden. Voor het vervoer werden de mandjes voorzichtig in grote wasmanden geplaatst die door een collega met de auto naar het ziekenhuis werden gebracht. Ik ging met een aantal leerlingen, die ingeloot waren, op de fiets naar de Tjongerschans. In de speelkamer werden de mandjes op een medicijnwagentje, dat met slingers versierd werd, uitgestald. En dan waren we klaar voor de ronde over de afdeling. Waar mogelijk mochten de leerlingen zelf de mandjes overhandigen en een praatje maken met de patiëntjes. Het was een indrukwekkende belevenis. Fietsten de leerlingen op de heenweg heel stil achter me aan, op de terugweg moesten ze hun spanning kwijt en had ik een stel uitbundige luidruchtige tieners achter me aan.

Ook nu heb ik een paasmandje op de kast staan. Paashazen, kipjes, kuikentje en eitjes, ik blijf het leuk vinden!

 

Anja Balt

Fotoreportage van de paasmandjesactie op 10 april 2006

Nooit genoeg

Nooit genoeg

 

Sinterklaas was weer in het land en op de kleuterschool hadden we een klompje van papier geknutseld. De klompjes werden, voorzien van naam, onder de radiator gezet in de hoop dat Zwarte Piet langs zou komen. Tot ieders vreugde waren de volgende ochtend alle klompjes gevuld met gekleurde schuimpjes. Sommige kinderen begonnen direct te snoepen en hadden in een mum van tijd alle schuimpjes naar binnen gewerkt. Anderen namen zo nu en dan een schuimpje. Ik wilde ze bewaren om thuis te kunnen laten zien. Als ik iets heel  lekker vond deed ik daar heel lang mee om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten. Maar toen ik mijn klompje na schooltijd wilde meenemen was het tot mijn verbijstering leeg. De kinderen, die nog schuimpjes hadden, moesten in mijn klompje een schuimpje doen. Lief bedoeld, maar het idee dat iemand niet genoeg had aan zijn eigen schuimpjes en daarom mijn schuimpjes stiekem had opgegeten deed me erg pijn.

 

Sommige huisdieren hebben ook nooit genoeg. Mijn kat, ze is bijna 20 jaar geworden, at de hele dag door kleine beetjes. Haar etensbakje was dus nooit leeg. Dit had buurpoes Pluis, door mij toepasselijk vijandpoes genoemd, snel in de gaten. Vijandpoes was nooit verzadigd. Als ze de kans kreeg stoof ze door de openstaande schuifpui naar binnen, rende rechtstreeks naar de keuken, en vrat in hoog tempo de bakjes van mijn kat leeg. Die zat dan in een hoekje van de keuken te blazen maar kon niet op tegen de veel robuustere vijandpoes. Vijandpoes is zelfs wel door het keukenraam naar binnen geklauterd om haar slag te slaan. Bij de buurman heeft ze een keer een karbonaadje van het aanrecht gestolen.

 

Veel mensen worden blij van meer. En dat begint al jong. Als het knikkertijd was, had het kind met de meeste knikkers het meeste aanzien. Je probeerde dus zoveel mogelijk knikkers te winnen. De drang naar meer kun je ook bevredigen door te gaan verzamelen. Vroeger verzamelden we van alles. Sigarenbandjes, suikerzakjes, postzegels, lucifermerken, van die zachte papiertjes waarin de sinaasappels verpakt werden, plaatjes van koninklijke families, ansichtkaarten. Bij de Bazooka Joe kauwgum zat een plaatje van een filmster verpakt. Een keer in de week kreeg ik een stuiver waar ik op de markt snoep voor mocht kopen. Toen de filmsterplaatjes “in” waren werd dat natuurlijk de kauwgum. Trots kon je dan op school je verzameling laten zien, dubbele plaatjes ruilen en hopen dat jij op een gegeven moment de meeste plaatjes zou hebben. Soms kreeg je verzamelvoorwerpen bij bepaalde producten. Ik denk nu aan de speldjesrage en aan de sleutelhangers. Die sleutelhangers waren wel erg leuk. Bij de Betuwe jam kreeg je sleutelhangers met leuke poppetjes uit de boekjes van Flipje. Bij een van onze buurmannen kon je sleutelhangers ruilen. Hij had veel sleutelhangers met poppetjes eraan. Regelmatig stonden we bij hem aan de deur om een minder leuke sleutelhanger te ruilen voor een leukere. We hadden altijd lol om zijn gevleugelde kreet: “Daar ken natuurlijk geen poppetsje voor.”  

Ook nu zijn kinderen helemaal gek in de kop als een supermarkt bijvoorbeeld voetbalplaatjes geeft bij bepaalde producten. Ze begaan figuurlijk gesproken een moord om  de geliefde plaatjes te bemachtigen. Drommen kinderen belagen nietsvermoedende klanten van de supermarkt om zoveel mogelijk plaatjes in handen te krijgen.

En wat te denken van volwassenen die hun slag willen slaan als iets goedkoop weggaat. De laatste dag dat de C1000 in Heerenveen open was werden de producten met hoge korting van de hand gedaan. Ruim voor acht uur stond er al een lange rij klanten voor de deur en was er geen winkelwagentje meer te krijgen. Toen de deuren open gingen stormde iedereen als een  kip zonder kop naar binnen, elkaar verdrukkend. In rap tempo werden de wagentjes gevuld, of ze de producten nodig hadden of niet deed niet meer ter zake. En als het schap leeg was pakte je toch gewoon het gewenste product uit het karretje van een andere klant? 

 

Anja Balt

 

Jacht in de haven van Saint-Tropez

De sleutelhangers die je kreeg bij de Betuwe jam, Flipje Tiel