donderdag 6 april 2017

Nooit genoeg


Nooit genoeg

 
Sinterklaas was weer in het land en op de kleuterschool hadden we een klompje van papier geknutseld. De klompjes werden, voorzien van naam, onder de radiator gezet in de hoop dat Zwarte Piet langs zou komen. Tot ieders vreugde waren de volgende ochtend alle klompjes gevuld met gekleurde schuimpjes. Sommige kinderen begonnen direct te snoepen en hadden in een mum van tijd alle schuimpjes naar binnen gewerkt. Anderen namen zo nu en dan een schuimpje. Ik wilde ze bewaren om thuis te kunnen laten zien. Als ik iets heel  lekker vond deed ik daar heel lang mee om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten. Maar toen ik mijn klompje na schooltijd wilde meenemen was het tot mijn verbijstering leeg. De kinderen, die nog schuimpjes hadden, moesten in mijn klompje een schuimpje doen. Lief bedoeld, maar het idee dat iemand niet genoeg had aan zijn eigen schuimpjes en daarom mijn schuimpjes stiekem had opgegeten deed me erg pijn.
 
Sommige huisdieren hebben ook nooit genoeg. Mijn kat, ze is bijna 20 jaar geworden, at de hele dag door kleine beetjes. Haar etensbakje was dus nooit leeg. Dit had buurpoes Pluis, door mij toepasselijk vijandpoes genoemd, snel in de gaten. Vijandpoes was nooit verzadigd. Als ze de kans kreeg stoof ze door de openstaande schuifpui naar binnen, rende rechtstreeks naar de keuken, en vrat in hoog tempo de bakjes van mijn kat leeg. Die zat dan in een hoekje van de keuken te blazen maar kon niet op tegen de veel robuustere vijandpoes. Vijandpoes is zelfs wel door het keukenraam naar binnen geklauterd om haar slag te slaan. Bij de buurman heeft ze een keer een karbonaadje van het aanrecht gestolen.
 
Veel mensen worden blij van meer. En dat begint al jong. Als het knikkertijd was, had het kind met de meeste knikkers het meeste aanzien. Je probeerde dus zoveel mogelijk knikkers te winnen. De drang naar meer kun je ook bevredigen door te gaan verzamelen. Vroeger verzamelden we van alles. Sigarenbandjes, suikerzakjes, postzegels, lucifermerken, van die zachte papiertjes waarin de sinaasappels verpakt werden, plaatjes van koninklijke families, ansichtkaarten. Bij de Bazooka Joe kauwgum zat een plaatje van een filmster verpakt. Een keer in de week kreeg ik een stuiver waar ik op de markt snoep voor mocht kopen. Toen de filmsterplaatjes “in” waren werd dat natuurlijk de kauwgum. Trots kon je dan op school je verzameling laten zien, dubbele plaatjes ruilen en hopen dat jij op een gegeven moment de meeste plaatjes zou hebben. Soms kreeg je verzamelvoorwerpen bij bepaalde producten. Ik denk nu aan de speldjesrage en aan de sleutelhangers. Die sleutelhangers waren wel erg leuk. Bij de Betuwe jam kreeg je sleutelhangers met leuke poppetjes uit de boekjes van Flipje. Bij een van onze buurmannen kon je sleutelhangers ruilen. Hij had veel sleutelhangers met poppetjes eraan. Regelmatig stonden we bij hem aan de deur om een minder leuke sleutelhanger te ruilen voor een leukere. We hadden altijd lol om zijn gevleugelde kreet: “Daar ken natuurlijk geen poppetsje voor.”  

Ook nu zijn kinderen helemaal gek in de kop als een supermarkt bijvoorbeeld voetbalplaatjes geeft bij bepaalde producten. Ze begaan figuurlijk gesproken een moord om  de geliefde plaatjes te bemachtigen. Drommen kinderen belagen nietsvermoedende klanten van de supermarkt om zoveel mogelijk plaatjes in handen te krijgen.

En wat te denken van volwassenen die hun slag willen slaan als iets goedkoop weggaat. De laatste dag dat de C1000 in Heerenveen open was werden de producten met hoge korting van de hand gedaan. Ruim voor acht uur stond er al een lange rij klanten voor de deur en was er geen winkelwagentje meer te krijgen. Toen de deuren open gingen stormde iedereen als een  kip zonder kop naar binnen, elkaar verdrukkend. In rap tempo werden de wagentjes gevuld, of ze de producten nodig hadden of niet deed niet meer ter zake. En als het schap leeg was pakte je toch gewoon het gewenste product uit het karretje van een andere klant? 
 
Anja Balt
 
Jacht in de haven van Saint-Tropez


De sleutelhangers die je kreeg bij de Betuwe jam, Flipje Tiel



 













 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten