Oliebollen

Oliebollen

 

Eén dag voor oud en nieuw ging mijn moeder met de trein naar oma. Mijn broertje en ik bleven bij vader thuis. Zoals elke keer, als mijn moeder naar oma ging, verzon mijn vader iets leuks om samen met ons te doen. Deze keer besloot hij oliebollen te gaan bakken. Niet alleen voor ons, ook voor opa en tante Cathy, oom Arend en tante Jannie die bij opa logeerden. We vonden het prachtig te zien hoe onze vader, die nooit kookte, aan het oliebollen bakken was. Een grote pan met slaolie op het gasstel, een grote witte schaal ernaast om de oliebollen in te doen. Met twee eetlepels werden de bollen gevormd en in de olie gegooid. Mooie ronde bollen werden het niet maar dat vonden we juist zo mooi. Hoe grilliger de vorm hoe mooier we het vonden. Wat waren we trots op onze oliebollen bakkende vader. Hij bakte maar door, hij wist van geen ophouden. De eerste oliebollen werden in een zak gedaan, die waren voor de familie.  Voor onszelf bleef er een grote stapel over. Dat werd smullen op oudejaarsavond! Aan het eind van de middag brachten we de zak oliebollen naar opa en opgetogen kwamen we weer thuis.

Oudejaarsavond werd één groot feest. We speelden monopoly, onze ouders namen een glaasje boerenjongens. We smulden van de oliebollen. Wat waren ze lekker! Wat zouden opa, tante Cathy, oom Arend en tante Jannie ook smullen. We konden bijna niet wachten tot nieuwjaarsmorgen, dan gingen we erheen om nieuwjaar te wensen.

Huppelend liep ik mee nieuwjaarsdag, 40 minuten, naar het andere eind van de stad.  Zoals altijd gingen we door de achterdeur naar binnen. Iedereen was er. Opa, tante Cathy, oom Arend en tante Jannie. Ze zaten net aan de koffie. Verwachtingsvol keken we iedereen aan bij het nieuwjaarwensen. “Zeg nu iets over die lekkere oliebollen”, dachten we. Er werd over van alles gepraat, maar niet over oliebollen. “Wat heeft pappie lekkere oliebollen gebakken, vinden jullie niet”, zei ik uiteindelijk. “Lekker, lekker”, riep tante Jannie met haar harde stem .”Ze waren niet gaar, er zat allemaal beslag in. Niet te eten”. Onze gezichten betrokken. Zo  blij als we gekomen waren zo teleurgesteld liepen we terug naar huis. We waren diep verontwaardigd. Wat een eind teruglopen, we kregen ook trek in eten. Bij thuiskomst had moeder toch nog een verrassing. Het was al laat, ze had geen zin meer in eten koken, maar er waren nog oliebollen over. We kregen een oliebollenmaaltijd! En ze smaakten ons weer voortreffelijk